Seizoen voorbij

We hebben het overleefd!

Mijn voornemen was om maandelijks een leuk stukje te schrijven voor mijn skilerarenblog. IJdele hoop en matige uitvoering brengen mij vijf maanden na aanvang van het seizoen hier op de 27 ste april in een verlate skischool waar we met een paar collega´s de boel opruimen en werkelijk de skischool op slot doen om pas weer na de zomer de deuren te openen.

Het laatste wat ik geschreven heb was over mijn positieve PCR test en de vijf dagen verplichte quarantaine die ik Netflix kijkend ben doorgekomen. En de eerste echte januari sneeuwstormen die we hier gehad hebben. De professionalisering in de skischool en alle Corona ellende die zo bepalend waren voor de eerste helft van het skiseizoen. Nu, eind april, hoor en zie je niks meer over Corona. De maskers zijn weg, je kunt gaan en staan waar je wilt. Geen verplichte zitplaatsen meer en de apres ski was de afgelopen periode alsof er niks gebeurd was. Heel bijzonder hoe een seizoen zo kan veranderen. Gelukkig!

Succes en pech

Dit seizoen, zeker de tweede helft werden gevuld met succes en pech. De grootste pech heb ik opgelopen op 14 maart door tijdens mijn cursus voor Landes1 skileraar te vallen tijdens de en mijn knieband behoorlijk te blesseren. Ik viel, natuurlijk heel stom, langzaam waardoor de rechter skibinding niet losging en mijn knie en enkel ernstig onder druk kwamen te staan. De volgende dag naar de dokter, MRT scan en diagnose: Knieband ernstig geblesseerd en 6 – 8 weken verplichte rust. Einde seizoen? Nee, geen vervroegd einde seizoen. Een operatie niet noodzakelijk, dus dan gaat of kan het ook veel positiever uitpakken, was mijn insteek. Met aangepaste werkzaamheden op het Skischool buro de eerste twee weken van de genezing doorgekomen. Met mijn verjaardag, eind maart, bezoek van Gabi, Oscar en Lucas gekregen en natuurlijk met Oscar ben ik gaan skien. Dat ging eigenlijk best wel goed. Op de snelheids metingsrun bij de Zentralbahn een topsnelheid van 92,5 km/u geklokt. Succesvol was ik dit seizoen in mijn rol als begeleider en coach van nieuwe medewekers. Veel positieve feedback mogen ontvangen van directe collega’s en natuurlijk de jonge nieuwe collega’s waarvoor we dit hebben opgetuigd.

Geluk en vreugde

Eind februari werd Jimena geboren. Dochter van Adriana en Manel, nicht van Gabi. Zij kunnen als verse ouders hun geluk niet op. Wij zijn heel blij met de geboorte van de kleine en kijken uit naar ons eerst komende bezoek.

Verdriet en ongeloof

Op 18 maart overleed plotseling neef en peetvader Cristian in Spanje. 32 jaren jong. Het verdriet en ongeloof zijn niet onder woorden te brengen. Het gemis zal nog lang blijven. Gabi kon gelukkig bij de uitvaart zijn. De foto’s van de kist, bloemen, zijn ouders en familie grijpen zo intens aan dat de tranen weer opkomen. Hij was diabetes patient sinds zijn puberteit dus in die hoek zoek je naar een verklaring of wellicht een reden waarom hij overleed. Maar dat doet er niet toe! De foto van zijn ouders, Angel en Pili, op de middenstip van het voetbalveld van zijn club met zijn clubgenoten om hen heen tijdens de wedstrijd ter nagedachtenis gaan door merg en been. Het verdriet en gemis die uit die ene foto spreken zijn enorm.

Aflopen seizoen

Mijn werkzaamheden in de skischool bestonden naast het skileraarschap uit het begeleiden en inwerken van nieuwe medewerkers, coordineren van de volwassenen groepslessen en het ondersteunen van de skischool bij allerhande voorkomende werkzaamheden. Als skileraar heb ik dit seizoen weer alles aan mij voorbij zien trekken: kinder en volwassenen groepscursus, priveles, speciale lessen met bijvoorbeeld de Skiclub Obertauern of VIP dag met gasten. Leerzaam, uitdagend en zeer afwisselend. Nieuw dit seizoen was natuurlijk mijn werk als begeleider en coach van alle nieuwe jonge ski- en snowboardleraren op de skischool. De focus lag op de jonge medewerkers die voor het eerst in een skischool kwamen werken. De meeste met alleen hun Anwärter diploma en weinig tot geen ski- of snowboardleraar ervaring. Ik heb dit seizoen meer dan 75 ski- en snowboardleraren (deels) ingewerkt. Naast de jonge collega’s heb ik ook de nieuwe ervaren ski- en snowboardleraren begeleid. Een uitleg over de gang van zaken in de skischool, verkenning van het skigebied en introductie gericht op de app waarmee iedereen de skiles uren voor de volgende dag ontvangt waren vaste onderdelen van het introductieprogramma.

Op naar het volgende seizoen

Terwijl ik dit zit te schrijven zijn we druk bezig de skischool op te ruimen en af te sluiten. De twee snowlands zijn ontmanteld, vele skileraren zijn al naar huis. Een klein groepje is nog tot het laatst actief. De laatste prive lessen zijn vandaag gegeven en alle oude rommel wordt opgeruimd of weggegooid. Obertauern is inmiddels een soort spookstad geworden met gesloten hotels en restaurants, nog drie liften die tot 1 mei open zijn. Ik ben op basis van de evaluatie die we vorige week woensdag met het coordinatoren team gemaakt hebben alles klaar aan het maken voor volgend seizoen. De handleidingen, instructies, welkoms e-mail, hand outs, etc. De database en checklists voor de nieuwe medewerkers staan allemaal op de gemeenschappelijke harde schijf en klaar om vanaf oktober/november gebruikt te worden. Ik kwam er gisteren achter dat ik tot ongekende hoogte op de ladder van favoriete medewerkers ben gestegen, ik sta al geruime tijd onder de speeddial op het bureau telefoontoestel van onze Büro medewerkster Chrissie. De speeddial knop naast die waaronder de Chef zit verborgen. Chrissie is de vaste rots in de branding van het Büro. Zij werkt in het winterseizoen zes dagen in de week van 08:00 – 18;00 uur onafgebroken, vaak met meer dan vijf ballen in de lucht. Ze doet dit al vele jaren even onderbroken om drie lieve kinderen te krijgen. Vanaf as zondag gaat ze tot het begin van volgend seizoen voor haar lieve man en kinderen zorgen, stoppen met roken en zich weer opladen voor volgend seizoen.

Afscheidsrondje

Deze week ben ik met Silvia, de eigenaresse van de skischool, langsgegaan bij onze partners in Obertauern. Hotels, restaurants, jeugdherbergen en verschillende Talstations van de liften. We hebben de mensen bedankt voor de samenwerking, geluisterd naar hun verhalen over hoe zij dit seizoen beleefd hebben en hoe ze volgend seizoen tegemoet gaan. Sommige gesprekken waren heel emotioneel. Als skischool medewerker ga je na de dag naar je huis, je maakt een hapje eten, drinkt een biertje en wanneer de ogen niet meer open kunnen blijven ga je je mandje in (nou ja zo ziet mijn avond er vaak uit). De eigenaren van de hotels en jeugdherbergen zijn 24/7 in touw en lopen aan het einde van het seizoen echt op hun tandvlees. Alle ellende van het begin van het seizoen met wel of geen lockdown, maskers op, alleen zitplaatsen, verplichtte testen, etc. kwamen allemaal weer naar boven. Onze belangstelling werd erg op prijs gesteld.

Zomer 2022

Wat doe je in de zomer, is denk ik de vraag die ik als skileraar het meest gesteld krijg van gasten, collega’s en andere seizoensmedewerkers hier boven op de berg. Soms geef ik een eerlijk antwoord maar inmiddels wordt ik er een beetje moe van dus geef ik een standaard deels fake antwoord. Op nummer twee van veel gestelde vragen natuurlijk: hoe doen jullie dat met jullie relatie wanneer je zolang niet samen bent? En op nummer drie; wat deed je hiervoor?

Ik kijk uit naar een lekkere lange periode thuis met Gabi, Angel, Lucas, Oscar en hond Jessie. We gaan met z’n allen deze zomer een maand naar Spanje. Natuurlijk als vakantie maar ook om met de familie te zijn en het recente lief en leef samen te delen. Ik kijk uit naar gewone kleine zaken als samen eten, wandelen met de hond (ook al is ze gebleseerd en moet ze geopereerd worden), BBQ in de tuin, tennissen, lachen, een film kijken, naar het strand gaan en natuurlijk op bezoek bij familie en vrienden.

Werken in Nederland staat natuurlijk ook op de agenda. De eerste dag hier in Obertauern op de piste (14 december) heb ik met meyelf afgesproken dat ik geen skiles meer ga geven bij Snowworld in Zoetermeer. Maar zeg nooit nooit! Als het aanbod goed genoeg is dan wil ik het overwegen. Ik ga eerst thuis wat achterstallig onderhoud plegen aan huis en tuin. Daarna ga ik op zoek naar een tijdelijke baan, wellicht in de horeca op het strand. Beetje bij bruinen in de baas z’n tijd. Ik zie wel. Dank voor je aandacht en belangstelling en tot volgend winterseizoen. Dan zal ik wat vaker schrijven……

Winter 2021/2022 countdown

Sta je bijna gepakt en gezakt klaar om te vertrekken naar sunny and snowy Obertauern, kondigt de Oostenrijkse regering een lockdown af. Het kan verkeren!

Start season

Alles was voorbereid. De speciale kinder pistes waren gereed, de liften klaar en de boekingen waren rond. Vanaf 1 december was er een overvolle agenda voor skiles. Genoeg werk voor 25 ski- en snowboard leraren. En dan 1 persconferentie en alles kon uit het raam. Lockdown voor Salzburgerland en een dag later voor heel Oostenrijk. Een hele zomer voorbereiden, een super team klaar om te beginnen.

Blijf optimistisch

Ondanks de tegenslag van eerst een uitgestelde start door een tekort aan sneeuw, word je ingehaald door een lockdown. Natuurlijk balen, maar met het mogelijke ineenstorten van de zorg in Oostenrijk een begrijpelijke maatregel. Te laag vaccinatiegraad voor het land noopt de autoriteiten tot hele drastische maatregelen. Uitlopend in een vaccinatiedwang per februari 2022. De Oostenrijkse regering ziet maar een uitweg uit deze pandemie en dat is vaccinatie. Politieke tegenstanders zeggen dat Oostenrijk vandaag een dictatuur is geworden. Ik ben persoonlijk van mening dat vaccinatie de enige weg uit deze ellende is. Vaccineren en periodiek (jaarlijks of halfjaarlijks) boostershots is de enige weg uit deze ellende die ons niet meer gaat verlaten.

Vertrouwen

Ik heb vertrouwen in onze medici en geef meer waarde aan hun wetenschappelijk onderbouwde argumenten dan aan de meer humane zelfbeschikkingsrecht meningen van de anti dwang stromingen. Ik ben bang dat mensen hun baan verliezen omdat ze niet gevaccineerd zijn of omdat de werkgever geen recht heeft om de persoonlijke levenssfeer te verkrachten met de vraag of erger de eis om gevaccineerd te zijn. De enige weg uit de telkens terugkerende spiraal van besmettingen, maatregelen, lockdowns.

Hoe verder?

De komende 10-20 dagen gewoon thuis! bij Gabi en de jongens. Deze zondag vier ik met mijn familie en vrienden mijn vertrek voor dit winterseizoen naar Oostenrijk. Niet as dinsdag vertrek maar pas op 12 december. Klein offer om de zorg in Oostenrijk te ontlasten. In de tussentijd lesgeven bij mijn vrienden van snowworld zoetermeer. Geen straf maar wel even anders dan ik voorgesteld had. De boosterprik ga ik in Obertauern krijgen. In Nederland is het niet mogelijk om voor vertrek een extra prikje te krijgen. Heb de groene pas op de telefoon en weet waar ik wanneer moet zijn in Tamsweg om de extra prik te krijgen. De baas van de skischool, mijn lieve en goede vriendin Silvia Grillitsch wil mij de booster prik graag zelf geven. Ze wil me liever vandaag dan morgen in Obertauern hebben, maar als er geen werk is dan ga ik niet drie weken duimen draaien in een appartement waar ik niets anders kan doen dan uit het raam staren naar de sneeuw die ik niet met mijn ski’s kan bedwingen. Om jullie in de mood te houden even een clipje van de beste rock and roll band ter wereld. The Foo Fighters, Pretender!

Zomer skiën 2021

In mijn laatste blog was het nog na-winter. De lente sneeuw lag rijkelijk op de bergen en iedere ski-liefhebber zou graag daar geweest zijn. Helaas waren de lockdown maatregelen nog zo streng dat een vakantie verblijf in de Alpen onmogelijk was. Inmiddels zijn we 3-4 maanden verder, is het volop zomer (behalve in Nederland), en zijn we aan de winnende hand ten opzichte van het virus. Vaccins zijn makkelijk te krijgen, testen is een makkie geworden en de strengste maatregelen zijn versoepeld (en deels weer aangescherpt). Ik laat me niet uit over de effectiviteit van de Nederlandse overheid t.a.v. de corona bestrijding, maar laat ik een ding zeggen; wat een ongelofelijke bende hebben onze leiders hiervan gemaakt. Natuurlijk alles was nieuw, niemand had dit op deze schaal meegemaakt, maar wat hebben Hugo en Mark er een zooitje van gemaakt.

Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd?

Van half mei tot begin juli ben ik samen met mijn lieve echtgenote Gabriela in Spanje geweest. Een medische ingreep was noodzakelijk en die wilde we door de eigen specialist in Spanje laten uitvoeren en niet in een afgeschaald Nederlands ziekenhuis. We hebben bijna twee maanden in ons mooie huis in La Zaida gezeten met ons tweetjes en onze lieve hond Jessie. Om de tijd te doden heb ik naast de mantelzorg voor Gabi ook verschillende klusjes in het huis gedaan: schilderen, boompje geplant, lampen en schilderijen opgehangen, familie en vrienden bezocht, gewandeld, hard gelopen, relaxed, etc.

De jongens

Onze jongens zijn in Den Haag gebleven. Ze hebben alledrie hun middelbare school diploma’s gehaald en voor zichzelf gezorgd. Wij zijn super trots op de mannen omdat ze nu verder kunnen met hun plannen. Angel gaat na de zomer naar de universiteit in Rotterdam om economie te studeren, Lucas neemt na twee eindexamens (vmbo en havo) een tussenjaar en Oscar is uit een diep dal geklommen, heeft zijn vmbo diploma gehaald en start na de zomer met een mbo-opleiding ‘meewerkend horeca ondernemer’. Heel binnenkort zal hij de kliniek verlaten waar hij sinds februari woont en gaat hij onder begeleiding zelfstandig wonen in een logeerhuis van Jeugdformaat. Oscar heeft een baantje bij een broodjes- en koffiezaak en ziet de toekomst met positieve blik tegemoet. Mijn lieve moeder heeft tijdens onze afwezigheid in de weekenden voor de jongens gezorgd. De gedeelde zorg (bij ons en de behandelaars van Youz) over onze lange afwezigheid heeft eigenlijk heel positief uitgepakt. De fysieke afstand heeft voor rust en in zekere zin zekerheid gezorgd. Oscar kan nu gemakkelijker, vrijer en met minder stress met ons omgaan.

Terug in Nederland, de skipiste op!

Da dag nadat we terug kwamen in Nederland ben ik weer skiles gaan geven op de indoor skibaan van SnowWorld Zoetermeer. Privé- en groepslessen worden zeven dagen in de week aangeboden. Ik werk momenteel zes dagen in de week. Door de corona omstandigheden hebben veel mensen besloten om niet op vakantie buiten Nederland te gaan. Dag-uitjes worden o.a. ingevuld met skilessen. De speciale ‘summer camps’ worden goed bezocht en dit zorgt voor voldoende werk in deze zomermaanden.

De tweede helft van de zomer 2021

Tot eind augustus is er dus voldoende werk in SnowWorld, in deze laatste maand van de zomervakantie help ik mee bij mijn tennisschool tijdens de zomerpas tennislessen. Kinderen kunnen vijf dagen tennisles krijgen in de ochtend, super leuk! Half september gaan we met Lucas, mijn moeder en haar vriendin Andree nog twee weken terug naar Spanje om de zomer uit te luiden. De skischool heeft mij gevraagd of ik zin heb om vanaf september mee te draaien in het rooster voor ‘club snowworld’. Skiles voor de gevorderde jeugdige en volwassen skiërs. Ik vind dit een hele eer, want het niveau van de cursisten is over het algemeen hoog tot zeer hoog. Zij hebben het reguliere lesaanbod van SnowWorld doorlopen en maken van hun passie voor skiën hun hobby door het hele jaar 1,5 uur skiles per week te krijgen. Voor 75,- euro per maand skiën zij het hele jaar door (les + jaarkaart).

Winter 2021/2022

Voorzichtig kijk ik vooruit naar de aankomende winter. Geen vaste plannen omdat de telkens wisselende omstandigheden met het corona virus en de verschillende varianten iedere planning op de kop kunnen zetten. Wel in de afgelopen tijd wat contact gehad met de skischool in Oostenrijk. Als het kan, dan ga ik zeker naar Oostenrijk. Wanneer en hoe lang is nu niet met zekerheid te zeggen. De thuis situatie ziet er, sinds twee jaar, weer gunstig uit. De jongens lijken hun draai gevonden te hebben, Gabi is tevreden op haar werk dus daar zie ik geen grote obstakels. De pandemie en de bestrijding ervan zullen alles bepalend zijn. Blijven de grenzen open, bereiken we een hoge vaccinatie dekkingsgraad, durven mensen de reis en verblijf naar het buitenland aan, zijn de grote vraagtekens.

Plaatjes!

Winter houdt nog even aan

De winter 20/21 is in de maanden december en maart heel vrijgevig geweest met verse sneeuw. Bijgevoegd enkele foto’s van de afgelopen periode uit Obertauern.

Nooit genoeg

Persoonlijk krijg ik nooit genoeg van winterse beelden. Via de webcamera’s, FB of Instagram hou ik de winterse situatie in het vizier. De stilstaande beelden maar zeker ook de bewegende beelden van door verse sneeuw glijdende skiërs zijn voor alle wintersport liefhebbers die deze winter noodgedwongen thuis moesten blijven pijnlijk. Daar hadden wij ook bij willen zijn. 

Sneeuw in Nederland

De voorspelling zat al een tijdje in de lucht, winter komt er aan! In het weekend van 7 en 8 februari 2021 zou Koning winter Nederland aan doen. Kou, vorst, sneeuw en wind. Ik was in de aanloop al nerveus. Op donderdag 4 februari ben ik tijdens mijn wandeling met de hond nog eens heel goed gaan kijken naar mogelijke afdalingen in het bos. De bosjes van Poot grenzen aan de duinen van Scheveningen en hebben een paar leuke paden waar je als er wat sneeuw ligt…….

Op zaterdag 6 februari was het duidelijk, het weer gaat omslaan en er komt veel oude lucht uit het Oosten/Noord-Oosten. De lucht heeft niet alleen koudetemperaturen in zich maar ook een lekker pak sneeuw. De voorspellingen liepen uiteen van 5 tot 30 cm sneeuw. Omdat ik aan de kust woon, is er maar heel af en toe een winter met echte sneeuw die langer dan een half uur blijft liggen. Tel daarbij de vervelende neiging om duizenden tonnen zout op de straat te strooien en je ziet dat het eigenlijk niet mogelijk is om een witte winterwereld in Den Haag te krijgen. 

En toen begon het

Op zaterdagavond 6 februari begon het om een uur of negen heel licht te sneeuwen. De wind maakte er een mooi spektakel van. De hele nacht is het blijven sneeuwen en waaien. Op zondagochtend was ik al vroeg wakker van de spanning. Ik ben uit het raam gaan kijken aan de voor- en achterkant van ons huis en er lag echt een mooi laagje sneeuw. De sneeuwvlokken die vielen waren echter heel klein en de wind blies ze als stuifsneeuw door de straten. Hier en daar ontstonden sneeuwduinen. 

Opstaan en uit je bed!

Om 08:00 uur komt de zon op en ik wilde vroeg in de duinen zijn. Vroeg voordat er te veel mensen het kleine laagje sneeuw vertrappen. Gabi en Jessie wilden ook graag mee naar buiten. Dus ons extra warm aangekleed, skischoenen, -stokken en ski’s mee in de auto en gaan. Gelukkig hebben wij al vele jaren winterbanden op de auto. Een investering die zich dubbel en dwars terugbetaald in gemak en plezier. Met goede winterbanden heb je veel meer grip op het gladde wegdek. Ik zeg niet dat het veiliger is, want dat is niet zo. Het blijft glad en verraderlijk. Het geeft wel veel meer vertrouwen in een goede afloop. Soms zal het leiden tot zelfoverschatting v.w.b. de stuurkunsten van de bestuurder. Bijgevoegd filmpje vanuit de auto op weg naar het bos. 

In het bos, aan de slag.

Nadat we de auto langs de Nieboerweg hebben geparkeerd betreden we het Haagse winter wonder land. Jessie, onze hond, vindt het allemaal erg mooi en spannend en loopt als een gek rond te rennen. Ik ga snel terug naar de auto om mijn skischoenen aan te doen en mijn ski’s te pakken. Gabi neemt de expeditie leiding voor haar rekening als ook het camerawerk. 

Pistenplan

 

Een goed zes (kleine) afdalingen zijn er in de bosjes van Poot te maken. Bij gebrek aan sleepliften zit er gelukkig ook een beetje wandelen en klimmen in het ski ervaringspakket Haagse Duinen. Als je niet bekend bent in de Bosjes van Poot, kun je ook gemakkelijk af gaan op het gegil van de kinderen die aan het sleetje rijden zijn. 

Afdalingen bosjes van Poot

Het resultaat

In bijgevoegde YouTube filmpjes zie je het resultaat van een uurtje skien in de Haagse Duinen op zondag 7 februari 2021. Het was een jongensdroom die eindelijk uitkwam. Ik herinner me wel uit mijn jeugd dat we gingen sleetje rijden hier in het bos en dat we konden schaatsen op natuurijs in het Zuiderpark of bij Madestijn. Maar zelf met je ski’s om de duinen af glijden dat had ik nog nooit gedaan. Mijn dag kon niet meer stuk.