Zag het er vorige week nog naar uit dat ik nog wel een paar dagen had voor de voorbereiding, introductie, de weg (pistes), hotels, appartementen, restaurants, bars, cafe’s leren kennen, een telefoontje vrijdagavond en vind ik mezelf ineens al een halve week als skileraar in Obertauern. Dingen kunnen raar lopen.
Zaterdag had ik mijn eerste les, vier uur privé-les aan een jonge Duitse dame uit Saarbrucke die hier een weekend met haar vriend was. En zaterdagavond een volgende boeking voor maandag. Een week lesgeven aan vier Spaanse kinderen die hier met hun ouders zijn. Een leuke familie uit Palma de Mallorca die vrij van school hebben gekregen voor een skivakantie. Apart.
Inmiddels is mijn kamergenoot gearriveerd. Niet de Nederlandse jongen die ik gedacht had en die hier al eerder heeft gewoond maar een aardige 55 jarige meneer uit Wenen die niet op de bank wil slapen. In overleg met de eigenaresse van de skischool opzoek naar een alternatief en waar vinden we die? Aan de andere kant van de gang. Een nog mooier appartement met twee aparte slaapkamers, een badkamer met apart een toilet, een woon/zit kamer met open keuken en voldoende mogelijkheden om beiden onze eigen ruimte te hebben. Ideaal. Deze week waarschijnlijk verhuizen.
Meteen ook tegen opstartproblemen van het ‘achter de schermen’ systeem gelopen. Onjuiste info over leeftijden, niveau en wensen. Sta je daar zondagochtend om 10:00 uur met vier kinderen die niet samen in een groep passen, bezorgde ouders en een skischool die niet meteen een oplossing kan bieden. Gelukkig in overleg met de ouders de jongste thuis gelaten en met de andere drie aan de slag gegaan. Maar wat blijkt een van hen kan het toch eigenlijk niet zo goed als door de ouders ingeschat. Dus ook deze jonge dame naar de oefen wei (snowland 1, zie foto). Met kind drie en vier verder aan de slag. De volgende dag zaken iets beter geregeld maar dan heb je geen rekening gehouden met de mondige ouders die vinden dat het oudste kind in een klas met hoger niveau hoort en of je dat maar even wilt regelen.
Met de kinderen ‘s-middags eten in de Schaidbergstube en logistiek het brengen en halen van de kinderen onder de knie krijgen, maar dan heb je weer niet gerekend op een chauffeur die zo’n zwaar Oostenrijks accent heeft dat je van 80% van wat hij zegt geen chocolade kan maken.
Tussendoor ook nog met collega’s optrekken en dat heeft soms ook wel z’n aparte kanten. Met de auto op een parkeer plaats vast komen te zitten in de sneeuw, auto eruit graven/trekken is ook weer een ervaring erbij. Een dronken collega naar z’n huis brengen omdat hij anders waarschijnlijk knock-out was gegaan in de bar.
Never a dull moment! Komende dagen wat sneeuw en storm, dan stijging van de temperatuur op vrijdag en vanaf zaterdag wordt het koud en gaat het veel sneeuwen.
‘t is hier wel erg mooi